ibretlik bir kıssa ‘Şeyhin İki Kölesi’

    Padişahın birinin çok sevdiği bir âlim vardı. Padişah bu âlime çok saygı duyar, arada onun nasihatlerini dinlemek için yanına giderdi. Ondan dünyaya ve ahirete ait bilgiler alırdı.
        Birgün bu alimin yanına giden padişah, onun nasihatının etkisinde kaldı ve şeyhin dünyalık ihtiyacını gidermek isteyerek:
        – “Ey şeyhim! Dile benden ne dilersen” dedi.
        Şeyh, padişahın bu isteğine cevap vermeyince, padişah ısrar etti. Padişahın bu ısrarına kızan şeyh:
        – “Ey dünya padişahı! Bana böyle bir teklifte bulunmaya utanmıyor musun? Bundan vazgeç. Benim hakir ve zelil olan iki kölem vardır ki, onlar sana hâkim ve âmirdir. Sen onlardan emir almaktasın.” deyince, padişah şaşırdı ve:
        – “O iki zelil köle de kimlerdir ki, onların bana hâkim ve amir olmaları benim için zillettir” diye şeyhe sordu.
        Şeyh:
        – “Biri gazap (öfke), diğeri ise şehvet (kötülüğe ilgi) dir.” cevabını verdi.

        Öğütler:
        * İnsanın değerini düşüren onun kötü ahlakıdır.
        * Alimleri, Allah dostlarını dost edininiz.
        * İnsanların en zayıfı, şehvete esir ve nefsine oyuncak olandır.
        * Sirke balı bozduğu gibi, öfke de insanı bozar.