Kudüs, Bütün Müslümanların boğazında bir yumrudur.

Kudüs Teheccüdümüzden çıktı çıkalı ne biz huzuru bulduk ne de yüzümüz güldü. Kudüs, gözümüzün yaşını kuruttu acısı…seni Ömer gibi Hak edemedik, senin için bir yudum sudan bile vazgeçemedik…Kudüs bağrımız yandıkça biz kiralık kalplerle acını hafifletmeye çalıştık… dolandık…Kudüs yusufum, Ahmedimin Kokusunu sende aramadık…Kudüs, seni sevdiğimizi söyledik sadece…Muhammed ed-Darrayı yavrusuyla zülmün pençesine nasıl bırakıp zerremiz bile kımıldamadıysa, işte öyle bir zavallılık var içimizde aramadığımız.

Kusura bakma Kudüs’üm  ama sen gel başka diyardan başka bir Muhammedî ara kendine…olmuyor, sana layık olamıyoruz, herhalde olmayacağızda. sense tepenin ardında dereden geçecek olan Ömeri kölesi ile bekliyorsun. Kudüs gel sen bizden vazgeç, göz yaşlarını bize göstermeden ve silmeden var git sen bizi bekleme…biz de bir hayr kamadı…ne olur Kudüs…Kudüs'(üm) biliyor musun, seni ne zaman kaybettik…ölümü sevdiğimizi unuttuğumuz zaman…biz ölümü sevmez olduk Kudüs'(üm) biz seni sevmeyi ölümü sevmek zannetik…onun için seni sevmekten korktuk. halbuki bizim için ölüm şeb-i Arus’tu. ölüm uhudun arkasından gelen cennetin kokusuna bizi taşıyacak tek vasıtaydı. ama biz ne yaptık biliyormusun Kudüs'(üm) ölümü sevmeyi bıraktık. ve ölümü sevmeyi bırakınca seni sevmekten korkmaya başladık. dünya bize dünyalık olanlardan daha tatlı geldi. seni sevmeyi azrailin kokusunda bıraktık sen bize Cebrailin emaneti iken. seni İsa’nın terekesinde gördük Kudüs'(üm), sen Habibin Rüyası iken, biz seni seraplaştırdık…Kudüs herşeyimiz olan, ama hiç bir şeyi olamadığımız ülkümüz…ne olur daha fazla süvarini bekleme. senin beklediğin yarin biz değiliz…