Bir Dost olarak Hz. Muhammed (sav)

>Daima düşünceliydi. Susması konuşmasından uzun sürerdi. Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla ne eksik söz kullanırdı.
>Dünya işleri için kızmazdı.
>Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı.
>Kötü söz söylemezdi.

>Affediciliği tabii idi. İntikam almazdı. Düşmanlarını sadece
affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de verirdi.
>Kendisini üç şeyden alıkoymuştu: Kimseyle çekişmezdi. Çok konuşmazdı.
Boş şeylerle uğraşmazdı.
>Umanı umutsuzluğa düşürmezdi.
>Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı.
>Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınar ve ayıplardı.
Kimsenin kusurunu araştırmazdı.
>Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.
>Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi.
>Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse, o da güler; bir şeye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi.
>Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi. Her zaman ağırbaşlıydı.
>Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı. Kelimeleri parıldayan inci
dizileri gibi tatlı ve berraktı.

>Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını yerden
canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir
yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.
>Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi. Bir gün
kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarından tutarak şöyle demişti: ‘Sen
dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!’
>Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu.
>Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.
>Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.
>Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayırt edilemezdi. Önüne ne konulursa yerdi.
>Sade kıyafetler giyer, gösterişten hoşlanmazdı.
>Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu mecliste
ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.
>Sabahları evinden çıkarken şöyle söylerdi: ‘İlahî doğru yoldan
sapmaktan ve
>saptırılmaktan, kanmaktan ve  kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve
>haksızlığa uğramaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten
sana sığınırım.
>Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı.
>O, Hz. Peygamberdi (Aleyhissalâtu Vesselâm).

Ya onun gibi bir dost ol yada öyle bir dost ol…